Nowotwór pęcherza moczowego to choroba dotykająca znacznie częściej mężczyzn niż kobiet – stanowią oni ok. 3/4 wszystkich notowanych przypadków. Schorzenie występuje przeważnie po 55. roku życia, a jego przyczyny nie są do końca znane. Przyjmuje się, że podatność na zachorowanie zwiększa palenie papierosów oraz praca w sektorze przemysłu skórzanego, gumowego czy tekstylnego oraz częsty, bezpośredni kontakt z barwnikami. Lekarze zwracają uwagę na fakt, że wymienione czynniki kancerogenne mogą zadziałać nawet po kilkudziesięciu latach: osoba, która pali papierosy, a następnie np. w wieku 30 lat je rzuca, musi się liczyć z ewentualnością, że w wieku 60 lat będzie bardziej podatna na zachorowanie niż ktoś, kto nigdy nie palił.
Objawy raka pęcherza
Rak pęcherza nie daje początkowo żadnych objawów – a jeśli nawet, to są to sygnały niespecyficzne dla tej akurat choroby. Chory może cierpieć na przejściowe oddawanie moczu z krwią (krwiomocz), któremu najczęściej nie towarzyszy żaden ból. Inne objawy to na przykład częstomocz (szczególnie w godzinach nocnych), pieczenie czy uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza po mikcji.
Jak widać, pierwsze objawy nowotworu bardzo łatwo pomylić z innymi, lżejszymi schorzeniami tego narządu (np. z zapaleniem pęcherza). Dopiero w bardziej zaawansowanych fazach nowotworowych pojawia się wyraźny ból w podbrzuszu, trudności w oddawaniu moczu, albo wręcz całkowity bezmocz. Niestety, większość polskich pacjentów zgłasza się do lekarza dopiero w tej fazie choroby, kiedy leczenie okazuje się już mocno utrudnione.
Rodzaje nowotworu pęcherza
Rak pęcherza występuje zasadniczo w dwóch postaciach: nieinwazyjnej oraz inwazyjnej. Ta pierwsza, o lżejszym przebiegu i lepszych rokowaniach, wiąże się z brakiem naciekania nowotworu na błonę mięśniową pęcherza. W postaci drugiej – inwazyjnej – obserwuje się naciek na mięśniówkę, co oczywiście komplikuje proces leczenia.
Samo leczenie raka pęcherza uzależnione jest od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku nowotworu nieinwazyjnego wykonuje się elektroresekcję przezcewkową guza (tzw. TURBIT), a zatem zabieg polegający na wycięciu zmiany wraz z tkankami z dna i obrzeża resekcji. Otrzymany materiał poddaje się badaniu histopatologicznemu. Jeżeli jego wynik jest zły (wykazuje guz z grupy umiarkowanego lub dużego ryzyka), bądź niepewny, wykonuje się powtórną resekcję przezcewkową obszaru zajętego resekcją pierwotną (re-TURBIT). Zabieg taki może mieć miejsce po 6-8 tygodniach od pierwszej resekcji.
Leczenie raka pęcherza
Inwazyjna postać raka stanowi podstawę do radykalnego wycięcia pęcherza (cystektomii radykalnej). Po operacji tworzy się zastępczy pęcherz jelitowy albo tzw. urostomię (wstawka jelitowa z odprowadzeniem moczu na skórę). U części pacjentów z rozpoznaniem nowotworu inwazyjnego stosuje się dodatkowo chemioterapię.
Rocznie notuje się w Polsce ok. siedmiu tysięcy nowych przypadków zachorowań na nowotwór pęcherza – połowy chorych nie udaje się uratować. Tak wysoka śmiertelność wiąże się często ze zbyt późną konsultacją lekarską, co skutkuje uniemożliwieniem udzielenia choremu skutecznej pomocy.
Pamiętam taki przypadek, że wracamy ze studiów ze znajomymi z ekipą jednym samochodem. I nagle jeden mówi, że słyszał, że jak się powstrzymuje przed oddaniem moczu, to jest większe prawdopodobieństwo, że dostanie się raka prostaty. I od razu jeden mówi do kierowcy: dobra, zatrzymuj się. I wszyscy poszli się odpryskać…
Dobra historia i na pewno zdrowa 🙂 Ale rak pęcherza moczowego to nie to samo co rak prostaty. Właściwie etiologia obu chorób jest całkowicie różna – oczywiście biorąc pod uwagę obecny poziom wiedzy medycznej, jakim dysponujemy. Na razie wiele nie wiemy, ale i tak warto te choroby rozróżniać.