Nowotwór pęcherza moczowego to choroba dotykająca znacznie częściej mężczyzn niż kobiet – stanowią oni ok. 3/4 wszystkich notowanych przypadków. Schorzenie występuje przeważnie po 55. roku życia, a jego przyczyny nie są do końca znane. Przyjmuje się, że podatność na zachorowanie zwiększa palenie papierosów oraz praca w sektorze przemysłu skórzanego, gumowego czy tekstylnego oraz częsty, bezpośredni kontakt z barwnikami. Lekarze zwracają uwagę na fakt, że wymienione czynniki kancerogenne mogą zadziałać nawet po kilkudziesięciu latach: osoba, która pali papierosy, a następnie np. w wieku 30 lat je rzuca, musi się liczyć z ewentualnością, że w wieku 60 lat będzie bardziej podatna na zachorowanie niż ktoś, kto nigdy nie palił.

Objawy raka pęcherza

Rak pęcherza nie daje początkowo żadnych objawów – a jeśli nawet, to są to sygnały niespecyficzne dla tej akurat choroby. Chory może cierpieć na przejściowe oddawanie moczu z krwią (krwiomocz), któremu najczęściej nie towarzyszy żaden ból. Inne objawy to na przykład częstomocz (szczególnie w godzinach nocnych), pieczenie czy uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza po mikcji.

Jak widać, pierwsze objawy nowotworu bardzo łatwo pomylić z innymi, lżejszymi schorzeniami tego narządu (np. z zapaleniem pęcherza). Dopiero w bardziej zaawansowanych fazach nowotworowych pojawia się wyraźny ból w podbrzuszu, trudności w oddawaniu moczu, albo wręcz całkowity bezmocz. Niestety, większość polskich pacjentów zgłasza się do lekarza dopiero w tej fazie choroby, kiedy leczenie okazuje się już mocno utrudnione.

Rodzaje nowotworu pęcherza

Rak pęcherza występuje zasadniczo w dwóch postaciach: nieinwazyjnej oraz inwazyjnej. Ta pierwsza, o lżejszym przebiegu i lepszych rokowaniach, wiąże się z brakiem naciekania nowotworu na błonę mięśniową pęcherza. W postaci drugiej – inwazyjnej – obserwuje się naciek na mięśniówkę, co oczywiście komplikuje proces leczenia.

Samo leczenie raka pęcherza uzależnione jest od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku nowotworu nieinwazyjnego wykonuje się elektroresekcję przezcewkową guza (tzw. TURBIT), a zatem zabieg polegający na wycięciu zmiany wraz z tkankami z dna i obrzeża resekcji. Otrzymany materiał poddaje się badaniu histopatologicznemu. Jeżeli jego wynik jest zły (wykazuje guz z grupy umiarkowanego lub dużego ryzyka), bądź niepewny, wykonuje się powtórną resekcję przezcewkową obszaru zajętego resekcją pierwotną (re-TURBIT). Zabieg taki może mieć miejsce po 6-8 tygodniach od pierwszej resekcji.

Leczenie raka pęcherza

Inwazyjna postać raka stanowi podstawę do radykalnego wycięcia pęcherza (cystektomii radykalnej). Po operacji tworzy się zastępczy pęcherz jelitowy albo tzw. urostomię (wstawka jelitowa z odprowadzeniem moczu na skórę). U części pacjentów z rozpoznaniem nowotworu inwazyjnego stosuje się dodatkowo chemioterapię.

Rocznie notuje się w Polsce ok. siedmiu tysięcy nowych przypadków zachorowań na nowotwór pęcherza – połowy chorych nie udaje się uratować. Tak wysoka śmiertelność wiąże się często ze zbyt późną konsultacją lekarską, co skutkuje uniemożliwieniem udzielenia choremu skutecznej pomocy.